قدس آنلاین - گروه استانها - حسین احمدی: به این خاطر که طرحی کاربردی از یک مدیرعامل برق می خوانم. از ایده ای که برای کم کردن تلفات مصرف پیشنهاد می دهد و از راه یک سوزن به خودمان و یک جوالدوز به مصرف کننده وارد گود می شود.

عنوان می کند؛ می شود از تغییر زمان ساعت کار ادارات استفاده کرد. یعنی تغییر از ۶ و نیم صبح تا یک بعدازظهر که موجب مدیریت مصرف در ساعات پیک خواهد شد. و اضافاً اینکه در هر اداره ای مسوول انرژی مشخص شود.

با تشریف فرمایی تابستان طلایی و پیگیری اخبار قابل احترام، امروز را کلاً معطوف برق ام. معطوف این نیروی عظیم کار راه بینداز. که نمی دانیم روزانه چقدر به این انرژی تولیدی محتاجیم و کارمان پیش اش گیر است. پیش وات ها و کیلووات ها و مگاوات هایش! فقط سرسری از رویش رد می شویم که برق هست یا برق نیست.

نمی دانیم ۸۰ درصد برق مصرفی کشور با مشترکین خانگی است! بی محابا کولر روشن می کنیم، هر ساعتی که دلمان بخواهد ماشین لباسشویی را راه می اندازیم و لوازم برقی را از پریز نمی کشیم و نمی دانیم آنها که متصل باشند اگر چه خاموش، در حال خرج انرژی اند!

زمان استحمام مان را نمی پاییم و فکر می کنیم فقط به منابع آبی مظلوم است که داریم ضرر می زنیم... بی خبریم که خیر، آبگرم را لوله ها از موتورخانه و ایشان هم از برق تهیه می کنند.

اصولاً یادمان می رود که به برچسب محصولی که ابتیاع می کنیم دقیق شویم تا درجه A و B  اش را بیاوریم خانه. همان ها که برچسب مصرف انرژی مختصرتری دارند.

و در طول روز پرده ها را هم به ندرت کنار می کشیم تا به جای لامپ های خسته و پُرکار - از نور خورشید بزرگوار - مستفیذ گردیم! و ایضاً قابلمه گرم را هم با بی حوصلگی وارد یخچال می کنیم و حواسمان باز پرت است که این رفتار اشتباه موجب مصرف انرژی می شود!

ایام مهربان و گرم تابستان است... به لامپ های ال ای دی، بله می گویم... به رعایت ساعات اوج بار و دلم به حال رقم های دلخراش موجود در قبض ام می سوزد.